سلام به همه ی دوستایی که میانو نظر می دن
و سلام به خیلی ها که ما رو فراموش کردن .
تو این چند وقت خیلی چیزا از خیلی آدما یاد گرفتم من .
اصلاً دلم نمیخواست بنویسم ولی با کمک یه سری از دوستای خوبم تونستم روحیه بگیرم .
همینجا ازشون تشکر میکنم که منو کمک کردن . (خودش میدونه کیه)
ناگفته هایم را میان
گفته هایت پنهان میکنی
و...
سکوت چشمانم با
بغض هایت لب پر می شود
خانه دوست کجاست ؟
در فلق بود که پرسید سوار
آسمان مکثی کرد
رهگذر شاخه نوری که به لب داشت به تاریکی شنها بخشید
و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت :
نرسیده به درخت
کوچه باغی ست که از خواب خدا سبز تر است
و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی ست
می روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ سر بدر می آرد
پس به سمت گل تنهایی می پیچی
دو قدم مانده به گل
پای فواره جاوید اساطیر زمین می مانی
و ترا ترسی شفاف فرامی گیرد
در صمیمیت سیال فضا خش خشی می شنوی
کودکی می بینی
رفته از کاج بلندی بالا
جوجه بردارد از لانه نور
و ازو می پرسی
خانه دوست کجاست ؟
