به نام آنکه
آشنایی را در نگاه
دوستی را در محبت
و
جدایی را در اشک آفرید 

    آرزو داشتم که با تو در روزگاری دیگر دیدار می کردم
 روزگاری که در آن زمام قدرت در دست گنجشکان می بود
  یا در دست آهوان....
  یا در دست قوها....
یا در دست پریان دریایی....
 یا در دست نقاشان ،شاعران، موسیقیدانان ....
یا در دست عاشقان ، کودکان ، مجانین
بانوی من
تو آن رسوایی زیبا هستی که به آن معطر می شوم
و آن شعر بشکوه که آرزو دارم امضای خود را پای آن بگذارم
و آن زبان که از آن زر و لاجورد می ریزد
پس چگونه می توانم که در میدانهای شهر فریاد بر نیاورم
تو را دوست دارم .... تو را دوست دارم .... تو را دوست دارم
چگونه می توانم آفتاب را در کشوهای خود نگه دارم ؟
چگونه می توانم با تو در بوستانی آزاد قدم بزنم
و ماهواره ها در نیابند که تو محبوب منی ؟
* * *
بانوی من
آرزو داشتم به تو در روزگاری دیگر دل می باختم
 که مهربان تر می بود و شاعرانه تر
و به رایحهء کتابها .... و شمیم یاسمن
و بوی آزادی
حساس تر
آرزو داشتم به تو دل می باختم
در روزگار فرمانروایی  شمع .... و هیزم
و بادبزنهای اسپانیایی
و نامه های مکتوب به شاهپر پرنده
و پیراهنهای پر چین رنگین کمانی
نه در عصر موسیقی ِ دیسکو..... و خودروهای فراری
و شلوارهای پارهء جین
* * *
نمی توانم مانع از آن بشوم
که سایبانی از یاسمن از شانه ها یم بالا برود
نمی توانم شعر عاشقانه ای را در زیر پیراهن خود پنهان کنم
 زیرا که مرا در خود منفجر خواهد کرد
آرزو داشتم شبی
شام را با تو در فلورانس باشم
آنجا که تندیسهای میکل آنژ
همچنان نان و شراب را
با زائران شهر قسمت می کند
* * *
آرزو داشتم که از آن ِ من می بودی
در روزگاری که نه به گل رُز ستم روا می داشت ، نه به شعر
نه به نی ، نه به موء نث بودن زنان
اما افسوس که ما دیر رسیدیم
و در روزگاری به جستجوی گل سرخ عشق رفتیم
که نمی داند عشق چیست

سلام به همه ی دوستایی که میانو نظر می دن 
و سلام به خیلی ها  که ما رو فراموش کردن .
تو این چند وقت خیلی چیزا از خیلی آدما یاد گرفتم من .
اصلاً‏ دلم نمیخواست بنویسم ولی با کمک یه سری از دوستای خوبم تونستم روحیه بگیرم .
همینجا ازشون تشکر میکنم که منو کمک کردن . (خودش میدونه کیه)

 ناگفته هایم را میان

گفته هایت پنهان میکنی

و...

سکوت چشمانم با

بغض هایت لب پر می شود

سلام به همه دوستای خوبم که مثل خودم عاشق بارون هستن .
تو این چند روز اخیر من خیلی حال کردم چون آسمون بغض خودشو خالی کرد .
امیدوارم که شما هم از این نعمت الهی تونسته باشید نهایت استفاده رو ببرین ،
چون تنها راهی که میشه اشکاتو نبینه کسی اینه که بری زیر بارون گریه کنی .

همیشه گل باشین در پناه حق و زیر سایه پدر و مادر .

رو قلب شیشه ها هی جا می ذاره رد پا
مثل تو که رو قلب من پا رو گذاشتی بی صدا

هنوز وقتی بارون میاد دلم عشق تورو می خواد
می گم به هر قطره ی بارون بگین به دیدنم بیاد

یادت میاد رو قلب من هی تازیانه می زدی
واسه رفتن به هر درو به هر بهونه می زدی

هنوز وقتی بارون میاد دلم عشق تورو می خواد
می گم به هر قطره ی بارون بگین به دیدنم بیاد

دل شیشه می لرزه مثل قلب من تو سینه
راستی چرا کسی نبود قلب منو ببینه

همه می گن بذار بره ,برگرده باز همینه
نمی دونن عاشقتم ,نقشی نداره کینه

هنوز وقتی بارون میاد دلم عشق تورو می خواد
می گم به هر قطره ی بارون بگین به دیدنم بیاد

بگین به دیدنم بیاد !

باران هم بدون آمیختن با قطرات اشک من
بر زمین ریخت  و به جریان آب پیوست .
آفتاب با ملایمت خاصی بر صورتم می تابید
از او پرسیدم : دلیل اشکم چیست ؟
او هم بدون جوابی به من به ابدیت خود پیوست .
از پرندگان در حال پرواز پرسیدم :  دلیل اشک من چیست ؟
آنها هم بدون توجه به سوالم به دنبال رزق و روزی خود رفتند .
تنهایی در کنار رودخانه نشستم و در افکار خود فرو رفتم .
پاسخ به سوال خود را در تمامی طبیعت یافتم
زندگی بدون هدفی وجود ندارد .
بعضی با موفقیت و بعضی با شکست مواجه می شوند
اشک برای سرنوشتی می ریزیم که بر هیچ کس آشکار نشده .
دنبال پاسخی به سوالی هستیم که جواب ندارد
و در آخر می گرییم  -  برای نامعلوم
غرق در تماشای حرکت زیبا و یکنواخت رودخانه بودم که به ناگاه
 سوال خود را تکرار کردم : چرا گریانم ؟
به خاطر اینکه در این زندگی پهناور تنهایی به دنبال حقایقی هستی که بر تو آشکار نیست .
از درخت سالمند پرسیدم : آیا همیشه گریان خواهم بود ؟
او در جوابم گفت : دلیل بودنت را بیاب و به زندگیت جهتی بده
برگی بر صورتم افتاد و اشکانم را پاک کرد
برگ را به دست گرفتم و مبهوت طراحی و پیچیدگی آن شدم
برگی از یک درخت ، در بازوان باد .
شسته شده در زیر باران ، در تماس با گرمای آفتاب
و رودخانه در حال حرکت .
زندگی به راه خود ادامه می دهد . . .

اما یادمان باشد
زندگی را ، زندگی باید کرد